Voorbereiding

Van 24 januari tot 5 februari trekken we opnieuw naar het Zuidwesten. We vliegen, met United, op Las Vegas en gaan dan wellicht richting Utah. Een planning hebben we nog niet, die zullen we laten afhangen van de weersomstandigheden.


Uiteraard zullen we opnieuw een blog proberen bij te houden. Wie op de hoogte wil gehouden worden van updates, kan zich hier inschrijven. Ook mensen die op onze vroegere blogs ingeschreven zijn, dienen zich hier te registreren.
Dagelijks proberen we toch minstens 1 foto te posten op onze FB-pagina Kalaman Photography.

Dit is het enige wat we tot nog toe als planning gemaakt hebben. We hebben voor 3 dagen permits voor de Coyote Buttes South, maar het is uiteraard niet de bedoeling om er ook 3x effectief naartoe te gaan. We wachten gewoon de weersvoorspellingen én de toestand van de House Rock Valley Road af.


24 januari 2016 - Brussel - Chicago - Las Vegas


zo 24/01 11:05 - 13:30 Brussel (BRU) - Chicago (ORD) UA973 Flying time : 9u25
zo 24/01 16:24 - 18:30 Chicago (ORD) - Las Vegas (LAS) UA451 Flying time : 4u06


In januari 2015 vloog Murphy met ons mee naar Las Vegas waardoor zowel de heen- als de terugreis een helletocht werd, met op de heenreis een volle dag tijdsverlies en een halve dag op de terugreis.
Deze keer, althans bij de heenreis, gelukkig niets van dit alles en we komen zelfs een half uur vroeger dan voorzien aan in Chicago.
Van welke schroothoop United echter deze B767-300 vandaan gehaald had, mag Joost weten. Een blik op de aircraft database leerde ons dat die in...1991 in gebruik genomen werd. Niet noodzakelijk een pensioengerechtigde leeftijd voor een vliegtuig, maar dan wel op voorwaarde dat men het interieur op regelmatige basis van een update voorziet, iets wat hier duidelijk nog nooit gebeurd is.
Anderzijds vraag ik mij ook af of United (en andere maatschappijen) nog wel veel zal investeren in het personal entertainment system. Nu hebben ze immers sinds kort iets veel beter. Men kan nu via een gratis app honderden, ook de meest recente, films streamen op de eigen tablet/smartphone of laptop. Daarnaast ook nog massa's TV-series, documentaires enz. En dit allemaal gratis en voor niets.
Wijzelf keken, toepasselijk, onder andere naar de heerlijk ontspannende film "Last Vegas", met Michael Douglas, Morgan Freeman en Robert de Niro.
Na een bijna onherkenbare Johnny Depp nog een gangsterbaas te zien spelen in het waar gebeurde verhaal "Black Mass", landen we dus in een licht besneeuwd Chicago.
Er wel nog aan toevoegen dat het eten aan boord heel wat beter geworden is bij United. Vroeger vonden wij ze mijlenver achterop liggen ten opzichte van bvb Delta, maar nu kregen we als dessert bvb ook een ijsje, wat vroeger nooit het geval was. Maar ook al de rest had precies een upgrade gekregen.

De 3u wachttijd in Chicago zijn zo om, ook al omdat we van terminal moeten veranderen en de bagage, zoals steeds bij eerste aankomst op een Amerikaanse luchthaven, opnieuw moeten inchecken.
De wachttijden bij Immigrations zijn nu ook zo goed als voorbij dankzij het volledig geautomatiseerde A(utomated) P(assport) C(ontrol). Je scant gewoon zelf de paspoorten, neemt de vingerafdrukken en een gezichtsfoto en klaar is kees. Toch een gigantische verbetering ten opzichte van het lange aanschuiven om dan bij één of andere gefrustreerde beambte identiek hetzelfde te gaan doen.

Zo oud de B767 was, zo nieuw is de A320 waarmee we naar Las Vegas vliegen. Heel fris interieur en bijzonder comfortabele stoelen. Hier, zoals meestal op binnenlandse vluchten, geen schermpjes in de stoelen, maar ook weer het gratis streamen via de app. We kijken opnieuw een film en we landen een half uur vroeger dan voorzien, om 18u plaatselijke tijd, op Mc Carran.

De auto hebben we ook nu weer geboekt bij Alamo waarbij we vooral het 'Bypass The Counter' waarderen. Niet meer aanschuiven bij de desk van Alamo, maar gewoon met de bus rechtstreeks naar de garage waar men een auto in de geboekte klasse kan uitkiezen.
We hadden op een 4x4 gehoopt, maar andermaal (nog nooit een echte 4x4 gezien op Mc Carran) wordt het 'slechts' een AWD, een zo goed als nieuwe Hyundai Santa Fé. Dat komt wel goed, ook al omdat hij de meeste clearance heeft van alle voorhanden zijnde voertuigen.

We rijden via de Strip naar het hotel waar we al bij al vlot inchecken. We laten het plan varen om nog eens kort over de Strip te lopen en gaan maar direct slapen. Het is inmiddels 21u geworden en het is precies 23u geleden dat we ons eigen bed verlieten.
We hebben van uit de kamer wel een mooi uitzicht op de High Roller.


Morgen begint de vakantie echt, want Vegas beschouwen we eigenlijk enkel nog als een "noodzakelijk kwaad" aan aankomst- en vertrekluchthaven.


Overnachting in The LinQ
Aantal gereden km: 10

25 januari 2016 - Las Vegas - Valley of Fire - Overton



De eerste keer werd ikzelf al wakker om...00u30. Oeps, dat was toch wel heel erg vroeg, zelfs voor een eerste dag na de Oost-West vlucht. De volgende keer om 03u15, maar nu echt wel heel erg wakker. We waren ook al heel vroeg gaan slapen, onze uurtjes slaap hadden we dus eigenlijk al gehad. Maar zo vroeg konden we toch echt nog niet opstaan. Nog een beetje liggen woelen, om uiteindelijk toch om 04u30 écht op te staan. Pfff...als we dat maar uithouden tot vanavond.

Het uitzicht, 's morgens vroeg, van uit onze kamer op de High Roller. Het rad is 168 meter hoog en heeft 28 gesloten cabines. Er werd 2 jaar aan gebouwd en bij zijn inhuldiging, in maart 2014, was het het hoogste rad ter wereld. Een ritje duurt 30 minuten en in elke cabine kunnen 40 personen genieten van het uitzicht.  Goedkoop is het echter niet: $26,95 overdag en $36,95 voor een nachtelijk ritje.



Na nog wat pc-"werk" gaan we ontbijten bij Starbucks, net om de hoek bij The LinQ.

We vertrekken uiteindelijk toch maar rond 8u vanuit het hotel, richting Overton.
We doen dat niet via de I-15, waar wel via de Northshore Road, waardoor men ineens, maar echt van het ene moment op het andere, precies alsof er een lijn getrokken is, de huizenblokken van Las Vegas achter zich laat en in de pure natuur terechtkomt. Nog net op de valreep is er een Wallmart (hadden we opgezocht en zo gepland) voor de inkopen van eten en drank.

Enkele kilometer verder begint al Lake Mead National Recreation Area en dat is deel van de National Park Services. Vermits onze Annual Pass vervallen is, kopen we hier een nieuwe en zijn we weer gemakkelijk voor een vol jaar.

Dan gaat het in 1 rit naar Valley of Fire. We maakten in 2012 voor het eerst kennis met dit State Park en we gaan er nog altijd met veel plezier én zoveel mogelijk terug.




Bij de East Entrance Station vullen we een enveloppe in, steken er 10 dollar in en scheuren er een strip af om op het dashboard te leggen. Vermits dit een State Park is, is de Annual Pass hier niet geldig (enkel voor alles wat "National" is).

We wisten op voorhand dat er hier niet mag gevlogen worden...en vuurwerk hebben we al helemaal niet bij, we houden ons dus perfect aan de regels.


Hier starten we al direct met een vrij pittige hike, of hebben we enkel maar die indruk omdat de winterspieren nog moeten losgemaakt worden?
In elk geval hebben we zowat 6 km gelopen over bijzonder "uneven terrain" van rotsen, diep zand en woestijngras. We doen er zowat 3u45 over, met bijzonder veel fotostops.
Wat is dit toch een prachtig park voor iedereen die van kleurrijke, grillige rotsformaties houdt.
We hebben onze deze keer gefocust op het gedeelte ten noorden van het Fee Station omdat hier bijzonder veel mooie arches te vinden zijn. En we hebben er inderdaad heel wat gevonden, ook al vergde dat soms heel wat klim- en klauterwerk. Pfff, was dat al meteen direct heftig. We hebben gezweet als een paard, want vooral in de windluwe stukken was de zon serieus haar best aan het doen.

We starten met één van de bekendste rotsstructuren in het park: Elephant Rock (36°25'41.81"N, 114°27'36.97"W), ook al omdat die direct naast de weg ligt.



In de onmiddellijke omgeving.



Pretzel Arch, waar men, mits zich goed te plaatsen, een arch in een arch kan fotograferen.


Pretzel Arch (36°26'25.4"N, 114°27'41.5"W)


 Achterliggende Arch


Overal ziet men mooie arches en als het ware versteende dieren(koppen)...







We komen bij "5 Hole Arch" (36°26'16.2"N, 114°27'13"W)


En Little Mosquito Arch (36°26'16.6"N, 114°27'07.1"W)


Voor iemand die van bizarre rotsvormen houdt, is dit park een echt paradijs.















We vinden zelfs Moki Rocks...


En iets dat ons goed in de "gaten" houdt...


Eén van de grootste Arches in het park is "El Portal Arch" (36°26'13.3"N, 114°26'48.4"W). Maar niettegenstaande de omvang is die niet zo makkelijk te vinden, ook al omdat ze vrij hoog tegen een rotswand genesteld zit.



Als we terug bij de auto zijn, is het al 15u en we eten dan ook meteen onze broodjes op.

Van hieruit rijden we naar de Fire Wave. Hier waren we ook al in 2012 en 2013. Vooral in 2012 was dit nog zo goed als onbekend. Sinds 2013 echter staan er nu zelfs wegwijzers en ligt er een heuse trail.
Onderweg is het puur genieten van de mooie uitzichten.



Een januari-maandag is nu niet meteen van dezelfde drukte als 21 juli aan de Belgische kust, en we zien dan ook amper een 5-tal mensen bij de Fire Wave. We zijn er op het goede tijdstip voor foto's van de ene kant, maar morgenvoormiddag komen we terug voor de andere kant en voor nog heel wat andere plekken in Valley of Fire. Hier kan men gewoon weken rondlopen zonder zich te vervelen en zonder 2x hetzelfde te zien.
Vroeger beperkten we ons tot de trails, maar nu lopen we gewoon rond en zien we wel waar we uitkomen en wat voor moois we allemaal te zien krijgen.

Tip: neem zeker een gps mee en steek de coördinaten van de parkeerplaats er in. In Valley of Fire loop je zo verloren als je té ver van de geëffende paden afwijkt.









Op de terugweg naar de parking.







We komen rond 17u15 aan in het hotel en gaan, redelijk uitgeput, om 19u eten bij McDonalds. Gewoon uit pure noodzaak, want een goed restaurantje in Overton, Sugar Restaurant, heeft zijn sluitingsdag op maandag.

De bedoeling is om rond 21u tussen de lakens te liggen en dat blijkt nog te gaan lukken ook...


Het weer: prachtige dag met staalblauwe lucht en lentetemperaturen, behalve in de schaduw waar het soms écht koud was door de bijwijlen stormachtige wind, zo typisch voor deze regio.

Overnachting in North Shore Inn at Lake Mead
Aantal gereden km: 176